Een gek in het regenwoud

De volgende ochtend, 2 augustus dan, vertrekken we met veel knuffels. Via de pont het regenwoud uit, en naar Port Douglas om weer wat bewoonde wereld op. Te snuiven: cappuccino, WiFi, winkels. Vanuit daar rijden we de Atherton Tablelands in. Daar landen we bij ons volgende adres. We moeten allemaal uit de auto komen voor de introductie. 

David Gibson ontvangt ons. Het is een oudere man met het shirt in de hoog opgetrokken korte broek gestopt. Hij heeft hier een stuk regenwoud met daarin wat vakantiehuizen maar wat hij vooral doet is het regenwoud beschermen en de dieren daarin vertroetelen. Hij voert de wallabies, verpleegt ze als ze hier gewond worden gebracht, een soort kruising tussen John Cleese en Lenie 't Hart. Een gek, vinden de kids unaniem. 

We krijgen uitgebreide instructie hoe wij vanaf ons balkon de vogels en de Possums kunnen of eigenlijk moeten voeren, en hoe we om moeten gaan met de hier wonende Cassowary als we die tegen het lijf lopen: ofwel stokstijf blijven staan terwijl hij je komt inspecteren, of een van de verschafte paraplu's inzetten om groot te lijken zodat hij je uit de weg gaat. Verder zitten hier boomkangoeroes, vogelbekdieren, schildpadden, slangen waaronder pythons, papegaaien, en dan hebben we het nog niet eens over alle kikkers, padden, muizen, ratten, vleermuizen en hagedissen. Gezellig dus, Marieke wil graag binnen eten. 

Pieter is nu echt goed ziek en kruipt koortsdromerig onder de wol.